Noteworthy Kunstenaars uit collectieG VII

posted 16/12/2025

Daar is hij dan: het fotoboek van collectie G VII.

In aansluiting op de catalogi van eerdere groepen werd de herkenbare cover behouden, met daarop alle namen van de kunstenaars die we samen met groep VII aankochten. Om een optimale fotokwaliteit te garanderen, kozen we voor digitale druk op hoogwaardig fotopapier.

Nieuw in deze editie zijn het voorwoord van de voorzitter, de curatorial focus van curator Elena Soboleva én uitgebreide, informerende teksten over zowel de artiesten als de kunstwerken. Omdat deze publicatie ook wordt ingezet richting galerieën, werd bewust gekozen voor Engelstalige teksten.

Hebben jullie de ‘bookmark’ op de pagina van de voorzitter al opgemerkt? Door de QR-code met je smartphone te scannen, kom je automatisch terecht op de Noteworthy-pagina van de kunstenaars uit de collectie. Hier delen we regelmatig updates over de artiesten, zoals nieuwe tentoonstellingen en groepsshows. Op die manier kunnen we hun traject en evolutie doorheen de jaren blijven opvolgen.

We wensen jullie veel lees- en kijkplezier.

posted 02/12/2025

LU YANG (G VII)

BINNENKORT OPENING

“New Humans: Memories of the Future, van 26 januari tot 21 juni 2026 @ New Museum, New York”.

New Humans onderzoekt hoe technologische ontwikkelingen hebben geleid tot veranderende definities van het begrip ‘mens’.

New Humans: Memories of the Future markeert de opening van het uitgebreide gebouw van het New Museum met een grootschalige tentoonstelling over een van de meest fundamentele vragen van onze tijd: wat betekent het om mens te zijn in een tijdperk van razendsnelle technologische verandering?

De tentoonstelling volgt een alternatieve, diagonale geschiedenis van de twintigste en eenentwintigste eeuw via het werk van meer dan 150 internationale kunstenaars, schrijvers, wetenschappers, architecten en filmmakers. Daarbij ligt de focus op sleutelmomenten waarop ingrijpende technologische en maatschappelijke verschuivingen hebben geleid tot nieuwe ideeën over menselijkheid en speculaties over de toekomst van de mens.

New Humans nodigt bezoekers uit om na te denken over wie we zijn, wie we worden, en wie we zouden kunnen zijn.

Met nieuwe en recente werken van kunstenaars waaronder ook Lu Yang, Tauw Lewis, Jamian Juliano-Villani, Annicka Yi, in de context van werken van twintigste-eeuwse kunstenaars.

De tentoonstelling New Humans onderzoekt hoe de mens van de toekomst eruit zou kunnen zien: van robots en cyborgs tot mysterieuze, buitenaards aandoende wezens. Ze kijkt verder dan alleen beeldende kunst en brengt ook utopische architecten, sciencefictionmakers en grensverleggende schrijvers samen. Al deze denkers en dromers verkennen nieuwe werelden:fysiek, digitaal en zelfs postmenselijk. In een tijd waarin technologie zich razendsnel ontwikkelt en onverwachte gevolgen met zich meebrengt, presenteert New Humans kunst als een gezamenlijke manier om de toekomst te verbeelden. Wat zegt dat over wie we nu zijn? En wie we kunnen worden? De tentoonstelling nodigt ons uit om onszelf opnieuw voor te stellen in een wereld vol verandering.

TAU LEWIS (G VII)

De Coby Foundation, New York zet zich al jarenlang in voor het versterken van textiel en mode als volwaardige en betekenisvolle disciplines binnen de hedendaagse kunst en het cultureel erfgoed. Vanuit de overtuiging dat textiel verhalen draagt over identiteit, geschiedenis, migratie en gemeenschap ondersteunt de foundation musea en culturele instellingen die deze thema’s op vernieuwende manieren zichtbaar maken.

In 2025 lag de focus sterk op hedendaagse kunstenaars die werken met vezels, stof en ambachtelijke technieken. Chiharu Shiota creëert monumentale, immersieve installaties waarin draad fungeert als metafoor voor herinnering en verbondenheid tussen verschillende thuislande

Tau Lewis nam een prominente plaats in binnen het programma. In het kader van de Performa Commission presenteerde zij van 6 tot en met 8 november2025 haar eerste live performance in Harlem Parish, een neogotische kerk in de Verenigde Staten. Met deze presentatie maakt Lewis de stap van sculptuur naar performance, zonder haar kenmerkende materiaalgebruik los te laten. In Harlem Parish worden de sculpturen onderdeel van een performatieve setting waarin lichaam, materiaal en architectuur samenkomen. De performance onderzoekt hoe lichamen worden gevormd door herinnering, geschiedenis en veerkracht en markeert een belangrijke ontwikkeling binnen Lewis’ artistieke praktijk.

Naast solotentoonstellingen ondersteunt de Coby Foundation groepstentoonstellingen zoals ‘‘RugLife, waarin het tapijt wordt ingezet als artistiek middel om thema’s als identiteit, politiek en milieu te onderzoeken. Daarnaast omvat de ondersteuning ook modetentoonstellingen, historisch textielonderzoek en projecten rond conservering en digitalisering.

Met deze brede en doordachte inzet bevestigt de Coby Foundation haar missie: het zichtbaar maken van textiel als een krachtig, gelaagd medium dat kunst, cultuur en samenleving met elkaar verbindt.

posted 25/09/2025

LU YANG (G VII)

New Humans: Memories of the Future, van 18 september tot 15 februari bij Amant , New York”.

Amant is een non-profit kunstorganisatie in Brooklyn, die experimenten en dialoog stimuleert door middel van tentoonstellingen, publieke programma's en artist-in-residence-programma's.

DOKU! DOKU! DOKU!: samsara.exe is de eerste institutionele solotentoonstelling in New York van Lu Yang, wiens werk in 3D-animatie en video-installaties de grenzen van identiteit, bewustzijn en belichaming in een gedigitaliseerde wereld onderzoekt.

De tentoonstelling concentreert zich rond DOKU, een virtuele avatar die is gemodelleerd naar het lichaam en gezicht van de kunstenaar. Geïnspireerd door de Japanse boeddhistische uitdrukking dokusho dokushi — “we worden alleen geboren en we sterven alleen” — fungeert DOKU zowel als persoonlijk alter ego als filosofisch instrument. Vanuit deze positie beweegt DOKU zich door een kosmos waarin spirituele overtuigingen, neurowetenschap en technologische bemiddeling met elkaar verweven zijn.

posted 25/08/2025

The Painted Veil - Groeninghe Art Collection & Petercam-Degroof

The Painted Veil, een tentoonstelling samengesteld door Elena Soboleva van 1 augustus tot 15 september 2025 bij Petercam-Degroof Knokke.

Elkaar versterken en vooruitgaan. Dat is de kracht van ‘precious partnerships’, de sterke partnerschappen waarop Degroof Petercam inzet. Ook in de kunst. Daarom sloegen Degroof Petercam de handen in elkaar met Groeninghe.

Kunst is dan ook veel meer dan een fraai schilderij of object. Elk werk slaat een brug tussen een kunstenaar en zijn publiek, tussen bezoekers van een collectie en zelfs tussen meerdere generaties.

In augustus werden een vijftiental werken uit de collecties 6, 7 en 8 tentoongesteld in het kantoor van Degroof Petercam te Knokke. Deze tentoonstelling wordt gecureerd door Elena Soboleva.

posted 22/08/2025

Issy Wood (werk verkocht met G VII)

BINNENKORT OPENING

“Magic Bullet ” van 10 september tot 31 januari 2026 in Schinkel Pavilion, Berlijn (DE).

De Britse kunstenaar Issy Wood (1993) staat bekend om haar eigenzinnige schilderstijl, waarin ze een unieke beeldtaal ontwikkelt vol suggestieve fragmenten. Haar werken, vaak geschilderd op fluweel, tonen alledaagse objecten zoals autostoelen, juwelen of medische hulpmiddelen die geladen zijn met onderliggende emoties en associaties. Met een scherp oog voor verlangen, angst en kwetsbaarheid weet Wood persoonlijke en collectieve thema’s te vangen in mysterieuze, bijna surrealistische taferelen.

In het Schinkel Pavillon in Berlijn is haar eerste grote solotentoonstelling in Duitsland te zien, getiteld Magic Bullet. De tentoonstelling brengt meer dan vijfentwintig schilderijen samen die de afgelopen zeven jaar zijn gemaakt. Naast haar beeldende werk is ook haar schrijverschap te ontdekken via een bijbehorende publicatie met dagboekfragmenten van haar blog, die ze sinds haar tienerjaren bijhoudt.

Wood beweegt moeiteloos tussen disciplines: schilderkunst, muziek en tekst vormen bij haar een vloeiend geheel. Magic Bullet toont een intiem, gelaagd portret van een kunstenaar die de spanningsvelden tussen kwetsbaarheid en kracht op geheel eigen wijze verkent

posted 17/08/2025

Han Bing (G VII)

“Atlas” van 2 september tot 4 oktober 2025 in Ely House door Thaddaeus Ropac London (UK).

Atlas is de allereerste solotentoonstelling van de Chinese kunstenaar Han Bing in het Verenigd Koninkrijk. Haar werk valt op door schilderijen die zowel gevoelig als confronterend zijn. Ze laat zich inspireren door de gelaagde texturen van het moderne stadsleven, waarbij ze de stedelijke omgeving ziet als een voortdurende bron van beelden en indrukken.

In deze tentoonstelling, die plaatsvindt op de begane grond van de galerie, toont Han Bing niet alleen nieuwe schilderijen, maar ook een reeks tekeningen op krantenpapier, een materiaal dat ze vaker gebruikt en dat bijdraagt aan de rauwe en tijdelijke sfeer van haar werk.

Met Atlas zet Han Bing haar onderzoek voort naar de stad als een dynamisch landschap. Haar werk laat zien hoe vormen, lijnen en beelden daar voortdurend botsen en versmelten, soms op verrassende of poëtische wijze. Haar schilderijen en tekeningen brengen dit visuele ‘ruisveld’ op een unieke manier tot leven; levendig, gelaagd en altijd in beweging.

Jamian Juliano Villani (G VII)

Vermeld in het artikel “What are the trends in young contemporary painting today? A quick overview”, gepubliceerd in Finnestre sull’ Arte door Federico Giannini, 2025.

Federico Giannini schetst in zijn artikel een helder beeld van de belangrijkste richtingen binnen de schilderkunst van jonge kunstenaars.

Globalisering en kosmopolitische schilderkunst

Digitale netwerken en sociale media, zoals Instagram en online viewing room van galeries en kunstbeurzen, hebben de manier waarop kunstenaars werken en elkaar ontmoeten volledig veranderd. Een schilder in Italië kan gemakkelijk in dialoog staan met een kunstenaar in New York of Tokio, zonder fysiek te reizen. Dit leidt tot een nieuwe kosmopolitische schilderkunst, waarin stijlen en tradities van overal ter wereld door elkaar vloeien.

Aandacht voor mondiale thema’s

Veel jonge kunstenaars richten hun werk op urgente vraagstukken die wereldwijd spelen, zoals:

• de klimaatcrisis

• economische instabiliteit

• migratie en mensenrechten

• de invloed van technologie

Kunstenaars als Salman Toor, Njideka Akunyili Crosby en Jamian Juliano-Villani zijn voorbeelden van schilders die deze thema’s direct verwerken in hun oeuvre.

Homogenisering versus culturele eigenheid

De overvloed aan gedeelde beelden en invloeden zorgt ook voor een risico: een zekere uniformiteit van stijlen, waardoor de culturele oorsprong van een kunstenaar soms moeilijk te herkennen is.
Toch vallen juist die kunstenaars op die hun culturele wortels zichtbaar houden en combineren met een internationale beeldtaal. Vooral veel Afrikaanse schilders, zoals Amoako Boafo, Emmanuel Taku, Oluwole Omofemi en Tafadzwa Tega, worden gewaardeerd omdat zij hun erfgoed nadrukkelijk in hun werk laten doorklinken.

Kunstenaars per regio

Giannini geeft een selectieve lijst van jonge kunstenaars die erin slagen hun achtergrond en identiteit te verweven met hedendaagse beeldonderzoeken:

• Frankrijk: Claire Tabouret, Djabril Boukhenaïssi

• België: Ben Sledsens

• Italië: Francesca Banchelli, Rudy Cremonini, Andrea Fontanari, Marco Salvetti

• Verenigd Koninkrijk: Michael Armitage

• Zwitserland: Rebekka Steiger

• Mexico: Ana Segovia, Felipe Baeza

• Japan: Etsu Egami, Ayako Rokkaku

Thema’s: klimaat en sociale kritiek

Binnen de veelheid aan benaderingen zijn er twee duidelijke richtingen te onderscheiden:

• Klimaat en natuur: kunstenaars zoals Madjeen Isaac, Claire Sherman, Zaria Forman en Ranny MacDonald leggen de nadruk op ecologische vraagstukken en de kwetsbaarheid van landschappen.

• Maatschappelijke kritiek: anderen, zoals Jamian Juliano-Villani, Chloe Wise en Vladimir Kartashov, onderzoeken onderwerpen als kapitalisme, machtsstructuren en de impact van technologie op de samenleving.

Tau Lewis (G VII)

“Performa Commission” van 6 tot 8 november in Harlem Parish (USA).

De in Toronto geboren in New York woonachtige kunstenaar Tau Lewis presenteert haar eerste life performance in de prachtige neogotische Harlem Parish.

Ze geeft een nieuwe invulling aan het oude Sumerische epos De afdaling van Inanna (ca. 1900-1600 v.Chr.), een mythisch verhaal over zelfontdekking dat de reis van de godin Inanna naar de onderwereld beschrijft om haar recentelijk weduwnaar geworden zus Ereshkigal, koningin van de doden, te bezoeken. Terwijl ze door de zeven poorten naar de onderwereld gaat, ontdoet Inanna zich van haar kleding, sieraden en aardse symbolen van macht en identiteit. Daarbij wordt ze geconfronteerd met haar sterfelijkheid in een cyclisch verhaal over dood en transformatie.

Voor haar Performa Commission brengt Lewis, bekend om haar met de hand genaaide sculpturen gemaakt van gevonden voorwerpen en doordrenkt met voorouderlijke aanwezigheid, haar monumentale sculpturen tot leven als levende archetypen. Elke sculptuur belichaamt een personage: Inanna, Ereshkigal en hun spookachtige metgezellen. Poppenspelers bewegen de sculpturen over het podium als schaakstukken, waarbij hun vorm en beweging dienen als een hervertelling van de Sumerische mythe. Het afwerpen van materiële objecten in het verhaal weerspiegelt Lewis' eigen materiële taal, waarin afgedankte fragmenten een nieuw leven krijgen als dragers van rouw en metamorfose.

In de Sumerische taal betekent het teken voor ‘oor’ ook ‘wijsheid’, Inanna werd opgeroepen om te luisteren naar de wijsheid van de onderwereld. Om dit idee over te brengen en het publiek te vragen zowel te luisteren als te kijken, heeft Lewis samengewerkt met de veelgeprezen componist en zangeres Lyra Pramuk. Pramuk staat bekend om haar mix van zang, elektronica, folk, gospel, house en klassieke tradities tot iets unieks en buitenaards, en lijkt daarmee op Lewis' benadering van vorm: hybride, gelaagd en diep intuïtief. Samen creëren ze een experimentele opera gebaseerd op de Engelse vertaling van het gedicht, en creëren ze een mythisch geluidslandschap dat Inanna's emotionele afdaling en terugkeer in kaart brengt.

posted 12/07/2025 ontvangen van Elena Soboleva

Alex da Corte (G VII)

“The Pavilions”, Room 6 in het Museum voor Moderne Kunst Glenstone, Maryland (USA).

“Wanneer kleur, geluid en textuur zich verspreiden en een ruimte vullen, suggereert dat dat de kunst in een bepaalde ruimte leeft,het is een nooit eindigend proces...” Alex Da Corte.@stone, waaronder Rubber Pencil Devil (2018) en Rubber Pencil Devil (Hell House) (2022), The Decorated Shed (2019) en het buitensculptuur As Long As The Sun Lasts (2021).

👀 onderstaande video waarin Alex da Corte uitleg geeft over deze tentoonstelling.

posted 11/07/2025

Emma Webster (G VII)

Vermeld in “A Para-Pastoral Movement Is Taking Root in Art. It’s Anything but Idyllic ”, een artikel in Artnet door Katie White.

Waarom nemen hedendaagse kunstenaars de romantische taal over van de pastorale schilderkunst en tillen ze deze naar een nieuwe dimensie?

Noem het het tijdperk van het para-pastorale. In een tijd waarin de populaire cultuur doordrenkt is van geromantiseerde visies op een landelijk verleden, van de opkomst van cottagecore en ‘tradwife’-influencers tot obsessies met zogenaamde voorouderlijke diëten, hebben motieven uit de pastorale kunst, een eeuwenoud genre van idyllische taferelen uit het plattelandsleven, hun weg teruggevonden naar de hedendaagse kunst.

posted 07/06/2025

Korakrit Arunanondchai (G VII)

VAKANTIETIP

“The blood of the earth”, soloshow van 16 mai tot 2 november 2025 in Le Consortium Museum, Dijon (FR).

De installatie van Korakrit Arunanondchai vindt haar oorsprong in de Kunsthalle Bangkok, gevestigd in een voormalige drukkerij met een bijzondere geschiedenis: hier werden ooit alle Thaise schoolboeken gedrukt, goedgekeurd door de regering. Het gebouw brandde twintig jaar geleden volledig uit en bleef gesloten tot het werd heropend als Kunsthalle.

Voor zijn tentoonstelling in 2024 gebruikte Arunanondchai de as van deze brand als vloer van zijn installatie. Om een symbolische verbinding te maken met het Consortium Museum in Dijon, mengde hij deze as met aarde uit Bourgondië. Zo ontstond The Blood of the Earth, een glanzend, gebarsten oppervlak waarin poëtische teksten verwerkt zijn.

De installatie verwijst naar rituelen, vergankelijkheid en verbondenheid met de aarde. Teksten als “A song to survive reality” en “The blood of the earth connects us all” roepen een sfeer van collectief geheugen en rouw op.

Geluid speelt een belangrijke rol in de ervaring van de ruimte. Drie klanklagen vullen het museum: lage bastonen symboliseren de onderwereld, etherische kerkgezangen verwijzen naar de hemel, en opgenomen stemmen van performers creëren een aardse verbinding tussen beide.

Zo doorbreekt Arunanondchai de neutraliteit van de ‘white cube’ en transformeert hij de ruimte tot een plek vol herinnering, verlies én hoop.

ANNICKA YI (G VII)

“There Exists Another Evolution, But In This One”, nog tot 15 juni 2025 in UCCA Museum, Beijing.

Anicka Yi staat bekend om haar grensverleggende kunst, waarin ze verschillende disciplines en culturen samenbrengt. In de tentoonstelling “There Exists Another Evolution, But In This One” onderzoekt ze de ontmoetingsplek tussen Amerikaanse en Chinese perspectieven, samen met curator Peter Eleey.

Een deel van de werken in deze tentoonstelling maakt gebruik van opkomende technologieën en is ontwikkeld in samenwerking met laboratoria in de VS en China. Zo ontstaat een unieke dialoog tussen machine-intelligentie en menselijke creativiteit.

Yi ziet kunst als een ruimte zonder vaste grenzen, waar ideeën, culturen en innovaties elkaar beïnvloeden. Voor haar is kunst een collectief proces waarin samenwerking en gedeelde verantwoordelijkheid centraal staan. Deze tentoonstelling nodigt bezoekers uit om na te denken over nieuwe vormen van verbinding in een steeds veranderende wereld.

posted 03/06/2025

Tau Lewis (G VII)

GEOPEND - Londen Gallery weekend juni 2025

“The ways of the underworld are perfect”, van 3 juni tot 19 juli 2025 bij Sadie Coles London.

Voor haar eerste solotentoonstelling bij de galerie in Bury Street brengt Tau Lewis vier sculpturale maskers samen. Elk masker vertelt een eigen hoofdstuk in het grotere verhaal van Venus in retrograde – een symbolische reis vol verandering, verlies en transformatie. Samen vormen de werken een soort visueel gedicht.

posted 31/05/2025

DIDIER WILLIAM (G VII)

“Gesture to Home’, installation op Art Unlimited 2025, Basel

Gesture to Home is een installatie die bestaat uit vier schilderijen en acht sculpturen. In deze serie ziet kunstenaar Didier William de eeuwenoude kale cipressen uit het zuiden van de VS als stille getuigen van de geschiedenis. Sommige van deze bomen, die wel duizend jaar oud kunnen worden, stonden er al vóór de Europese kolonisatie en hebben rampen en ingrijpende gebeurtenissen meegemaakt, van de trans-Atlantische slavenhandel tot de Louisiana Purchase en de voortdurende veranderingen in het landschap.

"De meeste cipressen blijven fier overeind, zelfs als ze bijna bezwijken," zegt William.

De installatie, die voor het eerst te zien was op Prospect.6 in New Orleans, combineert schilderkunst, sculptuur en ruimtelijk ontwerp tot één geheel. In het hart van de installatie staan enorme schilderijen van kale cipressen—een boomsoort die typisch is voor Louisiana. William toont de bomen niet alleen als landschapselementen, maar als krachtige symbolen. Hun vormen lijken op menselijke houdingen en rituele bewegingen.

Uit de boomstammen ontstaan monumentale figuren, versierd met uitgesneden ogen die alle kanten op kijken. Zo draait de installatie het perspectief om: wij als bezoekers worden zelf bekeken door de natuur.

William verwerkt in zijn werk thema’s rond zwartheid, diaspora en zijn persoonlijke ervaringen.

posted 30/05/2025

VIVIEN ZHANG (G VII)

“Paths Unseen” van 27 mei tot 23 november in Aranya Art Center North, Beidaihe, China.

De vlinder speelt een belangrijke rol in het recente werk van Vivien Zhang. De vorm is geïnspireerd op een bijzondere kaartprojectie uit 1909 van Bernard J.S. Cahill, waarbij de aarde wordt opgevouwen tot de vorm van een vlinder. Deze zogeheten ‘vlinderkaart’ geeft het landoppervlak nauwkeuriger weer dan veel traditionele wereldkaarten, en biedt zo een minder politiek gekleurde manier om naar onze wereld te kijken.

Maar de vlinder staat bij Zhang ook symbool voor iets groters. In de natuur bootsen sommige vlinders elkaars kleuren en patronen na om vijanden te misleiden. Sommige soorten maken zelfs migraties over meerdere generaties om te kunnen overleven en zich voort te planten.

De tentoonstelling Paths Unseen verwijst naar deze onzichtbare routes en bewegingen, zowel in de natuur als in menselijke levens. Zhang, die zelf als kind tussen verschillende landen verhuisde en nu in het VK woont, onderzoekt in haar werk hoe migratie, aanpassing en assimilatie ons gedrag en onze relaties vormen.

Met de vlinder als metafoor onderzoekt ze hoe mensen zich aanpassen aan sociale structuren, hoe identiteit ontstaat, en hoe we onszelf staande houden in een steeds veranderende wereld.

posted 29/05/2025

FRIEDRICH KUNATH (G VII)

Vandaag kondigde PACE Gallery aan dat ze de in Duitsland geboren en in Los Angeles gevestigde kunstenaar Friedrich Kunath vertegenwoordigen, die bekend staat om zijn gelaagd, lyrische werk in schilderkunst, tekenkunst, beeldhouwkunst, installaties en video.

Een nieuw schilderij van Kunath zal te zien zijn in de presentatie op de editie van @artbasel van dit jaar, en de eerste solotentoonstelling van de kunstenaar bij de galerie zal in het najaar van 2025 in New York worden geopend.

Ook dit najaar zal @monacellipress een nieuwe monografie uitbrengen over het werk van Kunath van de afgelopen 30 jaar, zijn reizen over de hele wereld en zijn recente experimenten met installaties.

MARGUERITE HUMEAU (G VII)

JUIST GEOPEND

Marguerite Humeau, 'Torches' is te zien in ARKEN Museum of Contemporary Art, Kopenhagen, tot 19 oktober 2025.

De tentoonstelling, die Marguerite's eerste presentatie in Scandinavië markeert, toont nieuw werk naast een selectie van recente en eerdere stukken.

De tentoonstelling ontvouwt zich als een opera met verschillende scènes, waarbij elk werk een speculatief verhaal vertelt en een volledig inzicht geeft in de evolutie van de praktijk van de kunstenaar.

'Torches' is het derde deel van ARKEN's tentoonstellingstrilogie 'NATURE FUTURE', die zich richt op de relatie tussen de mens en kunst, natuur en technologie.

De tentoonstelling zal later te zien zijn in HAM (Helsinki Art Museum).

posted 28/05/2025

NAIRY BAGHRAMIAN (G VII)

In groepstentoonstelling “ Generations: 150 years of Sculpture”, van 17 mei tot 24 augustus 2025 in Nasher Sculpture Center, Dallas (USA).

Nairy Baghramian's “Slip of the Tongue” (2015) maakt deel uit van deze tentoonstelling.

“Slip of the Tongue” destabiliseert op speelse wijze de klassieke beeldhouwkunst in deze drie onhandelbare, op hars gebaseerde vormen die in en rond een museumachtige glazen vitrine zijn opgesteld. Het werk zet je aan het denken over klassieke beeldhouwkunst, maar dan op een speelse en onverwachte manier. Het werk bestaat uit drie opvallende vormen van hars die in en rond een glazen vitrine zijn geplaatst, alsof het een museumstuk is. De vormen zijn moeilijk te plaatsen: ze doen denken aan een tong of een lichaamsdeel, en lijken te hangen, glijden of zich los te willen maken.

De titel verwijst naar een ‘verspreking’, een onbedoelde fout die iets diepers onthult. Net als zo’n verspreking, lijken deze vormen te ontsnappen aan controle of vaste betekenis. Ze lijken zich te verzetten tegen het keurslijf van de vitrine, en zetten vraagtekens bij hoe musea en andere instellingen bepalen hoe we naar lichamen, taal en betekenis kijken. Tegelijk laat het werk zien dat die kaders niet altijd sluitend zijn, en dat er altijd ruimte is voor het onverwachte en het ongrijpbare.

posted 16/05/2025

Tau Lewis (G VII)

BINNENKORT OPENING

“The ways of the underworld are perfect”, van 3 juni tot 19 juli 2025 bij Sadie Coles London.

Voor haar eerste solotentoonstelling bij de galerie in Bury Street brengt Tau Lewis vier sculpturale maskers samen. Elk masker vertelt een eigen hoofdstuk in het grotere verhaal van Venus in retrograde – een symbolische reis vol verandering, verlies en transformatie. Samen vormen de werken een soort visueel gedicht.

De maskers lijken op boodschappers of gidsen uit een andere wereld. Ze stralen rust uit en nodigen uit tot zelfreflectie. Dit past bij het idee van Venus die ‘retrograde’ gaat: in astrologie betekent dit dat de planeet vanuit ons perspectief even achteruit lijkt te bewegen. Venus verandert dan van ochtendster naar avondster, een symbolische afdaling en terugkeer die ook terugkomt in oude mythen.

In de Soemerische mythologie wordt Venus voorgesteld als de godin Inanna, die afdaalt naar de onderwereld, sterft en weer tot leven komt – een krachtig beeld voor menselijke groei en innerlijke verandering. Tau Lewis gebruikt deze mythe als inspiratie en vertaalt haar in beeldhouwwerk. Elk masker staat voor een moment uit deze reis: het moeilijke besluit om los te laten, de confrontatie met het duister, een bevrijdende zuivering, en uiteindelijk de rust die volgt.

Lewis verwerkt thema’s als rouw, genezing van innerlijke pijn, en het omarmen van onze ‘schaduwkanten’. Haar maskers tonen hoe we kracht kunnen vinden in kwetsbaarheid en hoe moeilijke overgangen ook nieuwe manieren van leven en voelen kunnen openen.

NAIRY BAGHRAMIAN (G VII)

Nairy Baghramian is geselecteerd voor de eerste editie van de Art Basel Awards – een nominatie die haar belangrijke bijdrage erkent aan de toekomst van de hedendaagse kunst. Met deze prijs eert Art Basel baanbrekende denkers en doeners – zowel individuen als organisaties – die de richting van de kunstwereld actief mee bepalen.

De uitreiking vindt plaats tijdens Art Basel in Basel, Zwitserland, in juni 2025.

posted 10/05/2025

Tau Lewis (G VII), Arthur Jafa (GII), Paulina Olowska (G VI)

“The Impernant”, is de eerste collectiepresentatie van het nieuwe Museum of Modern Art in Warschau (Polen), te zien tot 5 oktober 2025.

De opening van het hoofdkwartier van het nieuwe Museum voor Moderne Kunst in Warschau afgelopen najaar was een van de meest spraakmakende gebeurtenissen in het Poolse culturele leven van de afgelopen jaren. Het gebouw, ontworpen door Thomas Phifer, leidde niet alleen tot een van de grootste discussies over architectuur in deze eeuw, maar trok ook massa's mensen aan - binnen slechts een paar maanden na de opening werd het door meer dan 300.000 mensen bezocht. Het museum is echter pas dit jaar begonnen met het houden van regelmatige tentoonstellingsactiviteiten, wat de komende jaren een grote invloed zou kunnen hebben op het artistieke leven.

Er is een spectaculaire start gemaakt met de 'Non-permanente tentoonstelling. 4 × Collectie' (loopt tot 5 oktober van dit jaar). In twee decennia is het museum erin geslaagd een indrukwekkende collectie te vergaren, die momenteel meer dan 2.000 objecten omvat. Er zijn werken te zien van klassiekers uit de Poolse hedendaagse kunst, van Maria Pinińska-Bereś, Alina Szapocznikow en Andrzej Wróblewski tot de belangrijkste figuren uit de Poolse kunst van na 1989. Maar het belangrijkste is dat de collectie werken bevat van veel belangrijke vrouwelijke en internationale kunstenaars. De collectie van het MSN biedt nu al een unieke kans om werk dat in Polen is gemaakt te vergelijken met dat van Kader Attia, Isa Genzken, Nikita Kadan, Lynette Yiadom-Boakye, Cathy Wilkes, Monika Sosnowska, Goshka Macuga, Arthur Jafa, Paulina Olowska en Tau Lewis, zonder wie het onmogelijk is om op een verantwoorde manier over de kunst van de afgelopen 30 jaar te praten.

 De 'Unsteady Exhibition' toont meer dan 150 werken uit verschillende continenten, met verschillende culturele achtergronden en verwijzend naar verschillende tradities, waaruit vier verhalen zijn opgebouwd. Het eerste gaat over het politieke engagement van kunst en de dromen van mannelijke en vrouwelijke kunstenaars om een betere wereld op te bouwen. Het tweede gaat over de botsing tussen kunst en populaire cultuur, reclame en design. Het volgende richt zich op kunst die de wereld van de verbeelding aanspreekt. Tot slot stelt het laatste deel van de tentoonstelling de vraag naar de grenzen van kunst.

Nairy Baghramian (G VII)

“Resting Arms”, permanent werk in het beeldenpark van Kistefos, Noorwegen.

De in Iran geboren kunstenaar Nairy Baghramian (1971) maakte een indrukwekkende sculptuur die doet denken aan de gewrichten van het menselijk lichaam – zoals ellebogen of armen – maar dan sterk abstract weergegeven. Het werk is gemaakt van wit Carrara-marmer en staal, materialen die vaak staan voor kracht en duurzaamheid. Baghramian gebruikt die juist om het tegenovergestelde te tonen: de kwetsbaarheid van het menselijk lichaam.

Het marmer in dit kunstwerk is niet glad of perfect; het zit vol nerven en kleine beschadigingen. Dat maakt het materiaal bijna breekbaar en gevoelig, alsof het op elk moment kan bezwijken. Volgens de kunstenaar zelf staat dit voor “mogelijke instorting”. De vormen lijken op lichaamsdelen die normaal gezien onder spanning staan – denk aan ellebogen die ons rechtop houden. Maar in plaats van die spanning, toont Baghramian hoe die gewrichten tot rust mogen komen, alsof ze eindelijk kunnen herstellen van het dagelijkse gebruik.

De vier meter hoge sculptuur staat op het terrein van het Kistefos Museum in Noorwegen, bij de zuidelijke ingang. Daar nodigt het bezoekers uit om net als het kunstwerk even stil te staan, tot rust te komen en het landschap achter zich in zich op te nemen.

Dit werk is Baghramians eerste sculptuur in Noord-Europa en vormt een belangrijke nieuwe toevoeging aan het groeiende beeldenpark van Kistefos. Het werd onthuld tijdens de seizoensopening op 4 mei 2025.

posted 30/04/2025

Ebecho Muslimova (G VII)

“In gesprek met Caroll Dunham, Interview Magazine April 2025”

In haar recente tentoonstelling bij Magenta Plains rekt Ebecho Muslimova de wereld op rond haar terugkerende hoofdpersonage “Fatebe”, waardoor ze nieuwe soorten architectuur en absurditeiten kan verkennen.

Fatebe richt zich op thema's die meer grotesk en sciencefictionachtig zijn en begint in botsing te komen met objecten die haar cartooneske tweedimensionale werkelijkheid tarten. Muslimova noemde dit tijdens een telefoongesprek met collega-kunstenaar Carroll Dunham vorige week het “Roger Rabbit Effect”.

De 75-jarige Dunham belde in vanuit zijn studio in Connecticut en heeft ook zijn carrière doorgebracht met humanoïde, “Disney-line” gevormde personages die nieuwe kanalen openen voor het vertellen van verhalen. Dit werd onlangs nog gedemonstreerd tijdens zijn solotentoonstelling bij Max Hetzler in Londen, waar lichamelijke exploratie en een cartooneske hond centraal staan. Hoewel de twee kunstenaars elkaar nog maar één keer eerder hadden ontmoet, betekende hun gedeelde interesses en invloeden dat ze veel te bespreken hadden, van bewustzijn en stripboeken tot de eeuwige vraag wanneer, en hoe, je je avatar doodt. “Het is leuk voor ons om te praten,” zei Dunham. “Ik heb het gevoel dat er nogal wat overlappingen zijn in onze houding.”

post 29/04/2025

Friedrich Kunath (G VII)

LANCERING DIT NAJAAR

Een weetje voor de fashion lovers.

Dior lanceert dit najaar, op 30 november in New York, een nieuwe editie tassen Lady Dior Art. Waaronder 1 tas gestyled door Friedrich Kunath.

Dior heeft de kunstenaars de vrije hand gegeven om zijn best verkopende handtas uit 1994 aan te passen. Ze gebruikten materialen zoals nerts, fluweel, pailletten, parels, veelkleurige draden en metaal met textuur in hun creaties.

posted 26/04/2025

Hannah Levy (G VII)

‘The Unsettling Embraces’, van 7 mei tot 11 mei soloboot bij Cassay Kaplan Gallery @ Frieze New York.

Lichaamsangst, verraad en 'flesh cages' in het werk van de kunstenaar uit NYC, onderwerp van een solopresentatie op Frieze New York 2025.

De werken van Hannah Levy balanceren altijd tussen tegenstellingen: soms ogen ze rond en rijp, soms scherp en prikkelend. Haar sculpturen roepen een voortdurende spanning op, zowel in vorm als in materiaal. Siliconen worden uitgerekt tot het uiterste, glas lijkt gevangen in een bevroren moment, en metaal ondersteunt of stuurt de blik.

Levy’s beelden blijven veranderen zodra ze tentoongesteld zijn: ze verzamelen stof, vingerafdrukken en sporen van hun omgeving, waardoor hun lichamelijke aanwezigheid alleen maar sterker wordt. Ze vergelijkt dit zelf met een zweterige huid die op een hete dag vastplakt aan een leren autostoel – een beeld dat tegelijk alledaags en intens lichamelijk is.

Haar sculpturen ontstaan uit een heel eigen combinatie van moderne fabricagetechnieken en traditionele ambachten, zoals glasblazen en lassen. Vaak brengt ze twee materialen samen, waarbij juist de spanning tussen die materialen het werk zijn energie geeft.

Voor haar komende presentatie bij Casey Kaplan op Frieze New York – haar allereerste solopresentatie op een beurs – laat Levy haar sculpturen als het ware aan de muren hangen. Ze lijken te balanceren op het randje van de zwaartekracht, alsof ze elk moment kunnen vallen.

posted 23/04/2025

Rachel Rossin (G VII)

‘The Totalists’, van 24 april tot 1 juni bij Albion Jeune Gallery 2025 in London.

Een solotentoonstelling van nieuwe werken van de New Yorkse kunstenaar Rachel Rossin.

De tentoonstelling bestaat uit schilderijen en multimedia-installaties die gebruik maken van AI-software die de kunstenaar heeft ontworpen en geprogrammeerd. De tentoonstelling confronteert het exponentiële tempo van technologische verandering - wat futuristen “de versnelling” noemen - en de impact ervan op menselijke creativiteit en autonomie.

Alexander Carver (G VII)

“Effigy” van 25 april tot 14 juni 2025 bij White Cube, Seoul.

"Effigy" is de eerste solotentoonstelling van Alex Carver in Azië. In deze tentoonstelling toont hij nieuw werk waarin hij zich richt op twee van de meest herkenbare onderwerpen in de schilderkunst: het menselijk figuur en het landschap. Met deze nieuwe richting onderzoekt Carver lichamen in beweging en verandering.

Hoewel zijn werken voortkomen uit bredere sociale en politieke angsten die door de tijd heen spelen, gebruikt Carver deze thema’s niet alleen om zware onderwerpen te tonen. Voor hem zijn ze een manier om bestaande kunsttradities los te wrikken en opnieuw vorm te geven.

De titel Effigy verwijst naar een beeltenis – vaak een pop die een politieke leider voorstelt – die symbolisch wordt verbrand uit protest. Deze symboliek staat centraal in de tentoonstelling. Het laat zien hoe geweld niet alleen vernietigend kan zijn, maar ook een bron van creativiteit en verandering.

In Effigy worden beelden van brandende figuren een manier om nieuwe vormen van figuratieve kunst te onderzoeken. Carver laat zien hoe uit destructie ook iets nieuws kan ontstaan, en opent daarmee een ander perspectief op hoe we het lichaam en de wereld om ons heen kunnen afbeelden.

posted 20/04/2025

Alex Da Corte (G VII)

“Ear Worm” van 17 april tot 03 augustus 2025 in MOCA, Toronto.

Het werk van Da Corte is levendig en surrealistisch en put uit de populaire cultuur, seksualiteit, geweld, film, kinderliteratuur en kunst- en designgeschiedenis. Zijn werk voelt vertrouwd aan, maar populaire symbolen worden uitgerekt, gekrompen en verzacht, waardoor we worden uitgenodigd om dingen die we herkennen op nieuwe manieren te zien en hun culturele betekenis opnieuw te evalueren.

Bewegend beeld staat vaak centraal in Da Corte's installaties. De kunstenaar, die zowel regisseur als hoofdrolspeler is in zijn strak uitgevoerde films, verandert in zijn onderwerpen en verandert zichzelf in personages als Mister Rogers, Doornroosje, Marcel Duchamp en de Boze Heks van het Westen. Door de personages te worden die ons goed van kwaad of goed van kwaad leerden, daagt Da Corte ons uit om de verhalen en hoofdpersonen waar we van houden of die we verachten te heroverwegen.

Voor het MOCA heeft Da Corte zijn film Rubber Pencil Devil uit 2018 opnieuw verbeeld op verschillende grootschalige multicolor rear-projection kubussen. Dit meeslepende werk verschijnt naast het Mouse Museum (Van Gogh Ear), een nieuw gerealiseerd werk en intieme ervaring die kijkers uitnodigt om binnen te dringen in Da Corte's wild creatieve geest. Het interieur van de structuur is donker, met een verlichte vitrine die als een filmstrip over de muren loopt. Het is “leven als een bewegend beeld”, merkt Da Corte op.

posted 13/04/2025

Rachel Rossin, Korakrit Arunanonchai, Lu Yang, Jacolby Satterwhite, Marguerite Humeau (G VII)

In groepstentoontelling “I sougt my Soul” van 15 april tot 04 mei 2025 in St. Elisabeth Kirche, Berlin.

De tentoonstelling “I sought my soul” is gebaseerd op een citaat van William Blake en gaat over een hedendaagse herinterpretatie van romantiek, het sublieme in de wereld.

Met volgende kunstenaars; Anne Imhof, Ariana Papademetropoulos, Rachel Rossin, Korakrit Arunanondchai, Lu Yang, David Rappenau, Ketuta Alexi-Meskhishvili, Ivana Bašić, Kiani Del Valle, Marguerite Humeau, Mire Lee, Jacoby Satterwhite, Jean-Marie Appriou, Isa Genzken, Orfeo Taigiuri, Wynnie Mynerva, Qualeasha Wood, Mire Lee und Petra Cortright. 

Curatoren: Anneli Botz en Tiffany Zabludowicz

Het basisidee is dat er in een wereldwijd een toegenomen verlangen is naar buitenwereldse en collectieve richting. Spiritualiteit, astrologie, nieuwe religies en mystiek worden steeds meer sociaal geaccepteerd. In een wereld die steeds meer gevormd wordt door artificiële intelligentie, is de vraag naar identiteit, naar het zelf, fundamenteel nieuw.

Aan de hand van elf kunstenaars onderzoekt “I sought my soul” het fenomeen van een nieuwe autonomie in een utopie van éénwording: van etnische en sociale afkomst, seksualiteit, technologische vooruitgang, spiritueel ontwaken, religie en wereldbeeld.

Net als in Blake's citaat richt de tentoonstelling in de kerk van St. Elisabeth in Berlijn zich op het element van saamhorigheid, van wederzijdse hulp. De enkelvoudige samenleving die in simulatie leeft, komt op de achtergrond te staan. In plaats van zich neer te leggen bij technologische vooruitgang en wereldwijde irritatie, benaderen de kunstenaars de toekomst op een progressieve manier.

Het hier en nu wordt verbonden met de wereld van de technologie, kunstmatige intelligentie wordt onderdeel van de identiteit, in een vloeiende overgang met de kwestie van geslacht en afkomst.

DIDIER WILLIAM (G VII)

In “What the body carries ” nog tot 4 mei 2025 in Gordon Contemporary Artists Project Gallery organised by The Frist Art Museum Nashville (VS).

Deze tentoonstelling van de Haïtiaans-Amerikaanse kunstenaars M. Florine Démosthène en Didier William onderzoekt het vermogen van geïmmigreerde lichamen om een thuisland op te roepen en tegelijkertijd een nieuw, hybride bestaan te weerspiegelen.

Kunstenaar Didier William verdiept zich in het concept van Haïtiaanse immigratie en identiteit, waarbij hij onderzoekt hoe het lichaam fungeert als een archief dat beweging en reizen traceert, zowel vrijwillig als onvrijwillig. Dit gesprek gaat over thema's als familiegeschiedenis, afkomst, nationale identiteit en hoe deze ideeën zich manifesteren in het werk van de kunstenaar.

Didier beschrijft ook het creatieproces van zijn unieke schilderijen, waarin collage, houtsnijwerk, traditionele schildertechnieken en krachtige beelden zijn verwerkt, zoals ogen die in figuren zijn gestoken en die exoskeletten en onderlinge verbondenheid symboliseren. Het werk weerspiegelt een dynamische relatie tussen het lichaam, zijn geschiedenis en de ruimtes die het inneemt.

posted 09/04/2025

FRIEDRICH KUNATH (G VII)

In “Purple Path” vanaf 13 april 2025 in regio Chemnitz (DE).

Chemnitz, de Culturele Hoofdstad van Europa 2025.

Chemnitz en 38 omliggende locaties, van het Ertsgebergte tot de regio Zwickau, hebben een programma gepresenteerd met meer dan duizend evenementen en 150 projecten waarbij kunstenaars, instellingen en gemeenschappen uit 40 landen betrokken zijn. Het motto is C the Unseen, wat uitnodigt om te onderzoeken wat nog verborgen is, alleen zichtbaar voor de ogen van degenen die bereid zijn om het op te zoeken.

Hoogtepunten zijn onder andere de grote tentoonstelling over Edvard Munch, Angst, van 10 augustus tot 2 november in de Kunstsammlungen.

Eén van de meest innovatieve projecten is Purple Path, dat tussen 11 en 13 april wordt geopend, een kunstroute door de regio die openbare ruimten verandert in een openluchtgaleri.

Het PURPLE PATH verbindt de burgers van Chemnitz met elkaar en met die van 38 steden en gemeenten in de regio.

Tussen Mittweida en Schwarzenberg, Glauchau en Seiffen, Freiberg en Schneeberg ontstaat in de openbare ruimte een duurzaam ontworpen en vormgegeven sculpturenmuseum. Sterren van de hedendaagse kunstscene zoals Leiko Ikemura, Friedrich Kunath, Monika Sosnowska, Jeppe Hein en Michael Sailstorfer ontmoeten relevante Saksen zoals Jana Gunstheimer, Via Lewandowsky en documenta kunstenaar Olaf Holzapfel. Kunstenaars uit Chemnitz zoals Johann Belz, Gregor-Torsten Kozik en Michael Morgner zijn grotendeels onbekend gebleven in het Westen. Hier ontmoeten hun werken die van internationale klassiekers als Rebecca Horn, Daniel Buren en James Turrell, die in 2024 overleed.

posted 06/04/2025

Trisha Baga, Friedrich Kunath, Hannah Levey

“10 years G2 Kunsthalle, Works from the Hildebrand Collection” van 22 maart tot 29 juni in de Kunsthalle Leipzig.

De G2 Kunsthalle viert haar tienjarig bestaan met een speciale tentoonstelling met geselecteerde werken uit de gerenommeerde Hildebrand-collectie waaronder ok werk van Trisha Baga, Friedrich Kunath, Hannah Levy.

Voor het eerst sinds de opening van de Kunsthalle in 2015 zal de hele tentoonstellingsruimte gewijd zijn aan het tonen van een brede selectie werken van zowel nationaal als internationaal gerenommeerde kunstenaars.

Deze jubileumtentoonstelling biedt een unieke kans om de diversiteit en diepte van de Hildebrand Collectie te ervaren, die de afgelopen tien jaar een centrale rol heeft gespeeld bij het vormgeven van de identiteit van de G2 Kunsthalle. De presentatie weerspiegelt de voortdurende betrokkenheid van de verzamelaar met hedendaagse kunst en benadrukt de breedte van artistieke benaderingen en thema's die in de collectie vertegenwoordigd zijn.

Er zijn werken te zien van Trisha Baga, Alvaro Barrington, Maja Behrmann, Norbert Bisky, Marcel van Eeden, Simon Fujiwara, Gregor Hildebrandt, General Idea, Melke Kara, Tomasz Kręcicki, Friedrich Kunath, Alicja Kwade, Benedikt Leonhardt, Inna Levinson, Hannah Levy, Rosa Loy, Conny Maier, Jeanette Mundt, Matt Mullican, Murat Önen, Neo Rauch, Daniel Richter, Tomás Saraceno, Andreas Schmitten, Kristina Schuldt, Dana Schutz, Brett Charles Seiler, David Shrigley, Marina Perez Simão, Sophia Süßmilch, Wolfgang Tillmans, Nora Turato, Matthias Weischer en Georg Weißbach.

Lu Yang (G VII)

‘Doku The Flow” te zien van 2 april tot 28 september 2025 in K11 Hybrid HACC in Shenzen.

ArtReview sprak met Lu Yang, wiens DOKU The Flow de openingstentoonstelling is, gepresenteerd door K11 Art Foundation, in K11 Hybrid Art and Cultural Centre (K11 HACC), een nieuwe multifunctionele kunstruimte.

posted 25/03/2025

Anicka Yi (G VII)

‘There Exists Another Evolution, But In This One' @ UCCA Center for Contemporary Art Beijing, van 22 maart tot 25 juni 2025.

Het is de eerste en zeer uitgebreide institutionele solopresentatie in China van de veelgeprezen Koreaans-Amerikaanse kunstenaar Anicka Yi.

Deze tentoonstelling omvat nieuw in opdracht gemaakt werk en zelden vertoonde vroege creaties in een selectie die een uitgebreide introductie biedt tot het kenmerkende artistieke universum van de kunstenaar dat de wereldwijde kunstgemeenschap al meer dan tien jaar in zijn ban houdt. Bekend om haar conceptuele kunst waarbij ze gebruik maakt van organische en vergankelijke materialen zoals bacteriën, geuren en meer, om de nuances van menselijke emotie en sensatie te onderzoeken en te weerspiegelen.

Rachel Rossin (G VII)

‘The Totalists’, van 24 april tot 1 juni bij Albion Jeune Gallery 2025 in London.

Een solotentoonstelling van nieuwe werken van de New Yorkse kunstenaar Rachel Rossin.

De tentoonstelling bestaat uit schilderijen en multimedia-installaties die gebruik maken van AI-software die de kunstenaar heeft ontworpen en geprogrammeerd. De tentoonstelling confronteert het exponentiële tempo van technologische verandering - wat futuristen “de versnelling” noemen - en de impact ervan op menselijke creativiteit en autonomie.

Centraal in The Totalists staat het begrip “zwarte doos” - complexe, ondoorgrondelijke systemen die ons bestaan diepgaand beïnvloeden en toch onbegrijpelijk blijven. Rossins werk fungeert als een portaal naar dit fenomeen, waarbij het de grens tussen het organische en het technologische opzoekt.

Door verwijzingen naar VR, door AI gegenereerde patronen en traditionele schildertechnieken te vermengen, visualiseert de kunstenaar de onzichtbare architecturen die de hedendaagse ervaring vormgeven en dwingt hij de kijker te confronteren met de manier waarop deze krachten ons lichaam, onze psyche en onze identiteit binnendringen.

Gebaseerd op de Wet van Moore, die voorspelt dat de rekenkracht elke twee jaar verdubbelt, traint Rossin op maat gemaakte AI-software die haar eigen artistieke oeuvre als dataset gebruikt. De resulterende werken onderzoeken de groeiende kloof tussen menselijk begrip en machine-intelligentie. Verflagen bootsen glitch-effecten en schermartefacten na, terwijl kleurenpaletten digitale interfaces oproepen, suggererend hoe technologie is gaan functioneren als een zenuwstelsel.

Jacolby Satterwhite (G VII)

‘Room for Demoiselle Two’, 2019-2025, two parts bij galerij Kadel Willborn Düsseldorf @ Arco Madrid 2025. (Foto 1).

UV pigment print on aluminum, 119.4 × 203.2 cm, 47 × 80 in and HD virtual reality video with sound, RT: 5:25 min, Arco Madrid, 2025

‘Exhibition MACHINE LOVE A Metta Prayer installation van 13 februari tot 8 juni 2025 in Mori Art Museum, Tokyo. (Foto 2, 3, 4).

MACHINE LOVE introduceert ongeveer 50 werken van hedendaagse kunst die gebruik maken van game engines, AI en virtual reality (VR), waaronder een aantal die gebruik maken van generatieve AI - een technologie met het vermogen om de menselijke creativiteit te overtreffen. Deze werken verkennen nieuwe esthetieken en beeldvorming door het gebruik van verschillende datasets die in de digitale ruimte bestaan. Sommige werken onderzoeken hoe online avatars en personages nieuwe soorten gender- en rassenidentiteiten kunnen voeden die buiten het bereik van sociale normen liggen, terwijl andere de visualisatie van hyperrealistische landschappen laten zien. Bij de kunstenaars die deze methoden toepassen, vormen universele opvattingen over leven en dood, ethiek, de milieucrisis waar de hedendaagse samenleving mee te maken heeft, historische interpretatie en diversiteit de kern van hun creatieve praktijken.

Emma Webster (G VII)

‘Vapors’ van 25 maart tot 17 mei 2025 bij Perrotin Hong Kong.

Voor “Vapors”, haar eerste solotentoonstelling in Hong Kong, heeft Emma Webster verbeelde landschappen gecreëerd, geïnspireerd door theatrale belichting en digitale technologie.

De Brits-Amerikaanse kunstenares construeert diorama's en geeft omgevingen digitaal weer voordat ze deze omzet in levendige, meeslepende olieverfschilderijen.

Haar werken verkennen de spanning tussen werkelijkheid en kunst, en nodigen toeschouwers uit om in surrealistische, lichtgevende werelden te stappen.

Deze tentoonstelling volgt op haar veelgeprezen tentoonstellingen in New York en Los Angeles en bevestigt Websters positie als rijzende ster in de hedendaagse kunst.