Overzicht Art Monitoring - Body, Gender, Identity
posted 15/01/2025: Julien Cheyenne (Birk & Sigrid)
posted 15/01/2025: SAVE DATE
posted 11/01/2025: Verslag kunstvenster 2
posted 10/01/2025: Current/Upcoming exhibitions
posted 08/01/2025: New added/to add on the list artists to be watched ?
Ser Serpas (Jan)
Grace Carney (Birk)
Kim Leutwyler (Isabelle)
Salman Toor (Isabelle) ?
Xie Lei (Isabelle) ?
Dora Jeridi (Isabelle) ?
posted 26/10/2024 : Possible selection parameters ??? (to be cleared next meeting)
posted 25/10/2024 - Verslag Kunstvenster 1: List artists to be watched and selected (2 pages)
More detailed information about the artists on the watching list (53 pages)
click on zoom in.
posted 08/10/2024
George Rouy
“The Bleed, Part I van tot 21 december bij Hauser and Wirth, London.
Rouy's eerste solotentoonstelling in de galerie toont een nieuw oeuvre waarin hij voor het eerst gebruik maakt van een zuiver monochroom palet, terwijl hij doorgaat met het verkennen van de “menselijke figuur, gekweld door verlangen, vervreemding en crisis”.
posted 22/09/2024
Group exhibition: Power of Femininity
Werk van Tania Marmolejo, Lizzy Lunday, Jeanine Brito, Laura Berger, Amy Beager, Lanise Howard, Marigold Santos, and Lindsey Jean McLean bij Kutlesagallery Shanghai.
Cristina Flores Pescorán
“Echoes of Ancestors ” van 16 november tot 06 april 2025 bij Museum de Fundatie, Nederland
De Peruaanse kunstenares Cristina Flores Pescorán een installatie in de vide genaamd Xi Xi : A soursop garden grows between my heart and my skin. Een nieuw werk dat zij definieert als een zelfportret, een conceptuele röntgenfoto van haar innerlijke lichaam. Dit stuk maakt deel uit van haar inspanning om opnieuw contact te maken met haar erfgoed, met als doel om onvertelde verhalen te verlichten en generatietrauma's te confronteren na een 16-jarige strijd tegen huidkanker.
Ethel Coppieters
Stanislao Lepri
“HIGH SCHOOL” bij New York tot 2 november, 2024 bij C L E A R I N G New York.
Lewis Hammond
‘This Glass House’ van 13 September - 20 December 2024 bij The Perimeter London.
De eerste openbare tentoonstelling van de schilder in het Verenigd Koninkrijk. Aan de hand van barokke en surrealistische motieven vertrekt Hammond fantasierijk van zowel interpersoonlijke relaties als globale politieke gebeurtenissen om geladen, fantastische werken te creëren die diepere realiteiten weerspiegelen. De tentoonstelling valt samen met de Frieze week in Londen.
Hammonds werk is vaak fantastisch, maar altijd verankerd in het heden. Het roept vluchtige herinneringen en droomtoestanden op, gegoten door een lens die geïnspireerd is door zowel de barokke als de surrealistische bewegingen. Ze verweven scènes uit de mythe met de werkelijkheid en stellen vaak halfmenselijke wezens voor die donkere architecturale werelden bewonen. De schilderijen zijn visuele verkenningen van de interpersoonlijke en individuele relaties van het lichaam en geven een diep verrukkend gevoel van anders-zijn, waarbij de dunne lijn tussen existentiële angst en menselijk comfort wordt bewandeld. Hammonds werk verkent thema's als stilstand, innerlijkheid en contemplatie. Met een centrale focus op lichamelijkheid en onderstreept door een tastbaar gevoel van het unheimliche, leggen zijn figuratieve schilderijen een moment vast dat bevroren is in de tijd.
posted 15/09/2024
Diego Marcon
De eerste solotentoonstelling van de kunstenaar in Oostenrijk opent op 04 oktober 2024 in Kunsthalle Wien, Wenen en is te zien tot en met 02 februari 2025.
Cristina BanBan
George Rouy
In groepstentoonstelling, The New van 18 april tot 11 juni 2024 Peres Projects, Seoul
George Rouy (Sittingbourne, UK, 1994) is vooral bekend om zijn kronkelende figuren die de grens van het canvas opzoeken. Zijn sensuele schilderijen hebben een wazige, droomachtige kwaliteit, die een laag texturen en tinten verf bevatten om ambivalente naaktfiguren, geslachtloos en onbegrensd, af te beelden die een mix zijn van klassieke houdingen en de silhouetten van clubbers. Rouy's figuren lijken te zweven, omsloten door ondoorzichtige ruimtes die heen en weer geslingerd worden tussen duisternis en licht, een onderzoek naar de hedendaagse smeltkroezen van gender, fictie en technologie.
posted 15/09/2024
Sarah Slappey
“Bloodline” van 8 oktober tot 14 november bij bij Maria Bernheim London Gallery.
Gericht op de dichotomie van de publieke en de privé-sfeer, een belangrijk thema in haar oeuvre, heeft Slappey de grenzen van de schilderkunst verlegd om onze eigen representatie in deze omgevingen te heroverwegen.
In dit nieuwe oeuvre gebruikt Slappey haar talent voor hyperrealistische afbeeldingen van lichaamsdelen om historische en bijna onveranderlijke posities te onderzoeken die door de kunstgeschiedenis zijn verankerd in onze perceptie en visie van niet alleen het lichaam maar ook onze positie binnen de maatschappij. Door ons tegelijkertijd als toeschouwers en voyeurs te plaatsen, creëert de kunstenaar een ruimte voor de kijker die onmerkbaar ongemakkelijk is. Lichamen die doen denken aan de beeldhouwwerken van Bernini worden afgebeeld gesanctioneerd en doorboord door hard metaal, soms in eerste instantie onschuldig maar ook in meer brute vormen door betonijzer en bouwgereedschap. Voortbordurend op stereotypen die grotendeels door cinema en fotografie zijn opgebouwd, verdrinkt de hoofdpersoon in scènes die van bovenaf worden bekeken bijna in zijn badkuip, voordat hij een lange adem uitblaast, de adem die laat zien dat we allemaal stikken. Slappey verlegt de grenzen van het realisme en gebruikt haar ongelofelijke schildertalent om onze visie uit te breiden. De plooien, gezwollen buiken, rollen en rondingen van haar welgevormde vormen doen denken aan de bolvormige figuren van Hans Bellmer, terwijl de gladde en gepolijste oppervlakken van de lichamen parallel lopen met de ringvormige sculpturen van Louise Bourgeois. De kijker kan deze referenties samenvoegen, maar het is in die tussenruimte, waar de kunstenaar ruimte laat voor interpretatie van een subtiel geweld, dat een nieuwe taal ontstaat. Als een splinter, bijna onmerkbaar, achtergelaten om het lichaam te infecteren, wijst de kunstenaar op alles wat ons koudvuur bezorgt, ze opent onze ogen wijd en laat ons niet wegkijken. Haar immense schilderijen trekken ons naar binnen, door hun gladde en sublieme oppervlakken, om ons vervolgens af te stoten, ons achterlatend met onvergetelijke beelden. Het gevoel van tragedie dat van de werken uitgaat, wijst er ook op dat erotiek en geweld bijna altijd met elkaar verweven zijn. Zoals Simone de Beauvoir in haar werk onderzocht, heeft kunst het vermogen om de existentiële scheiding tussen het zelf en de ander te overwinnen, om andere waarheden aan te gaan en erdoor te worden aangetast, om de verleidingen van geweld af te beelden en om de intimiteit en complexiteit van relaties met anderen te onderzoeken.
Yves Scherer
Tyler Mitchell
“Wish This Was Real” van 1 juni tot 4 september 2024 bij C/O Berlin.
De Amerikaanse fotograaf Tyler Mitchell (VS, 1995) wordt gedreven door dromen over het paradijs tegen de achtergrond van de geschiedenis. Mitchell heeft een visueel verhaal over schoonheid van het lichaam, stijl, utopie en het landschap voortgebracht dat de visie op het zwarte leven uitbreidt.
Hij laat zien hoe portretkunst geworteld kan zijn in het verleden en tegelijkertijd een verbeelde toekomst kan oproepen.
Untitled (Topanga II), 2017
Een sterke aanwezigheid maar ook een irritant moment: waar is het hoofd?
Untitled (Bubblegum), 2019
Het lichaam als een prachtig landschap.
Picnic, 2021
Werken die gebaseerd zijn op beroemde schilderijen (hier Edouard Manets “Ontbijt in het groen”) herschrijft Mitchel de kunstgeschiedenis.
Boys of Walthamstow, 2018
Jonge zwarte mannen, opgesteld met ontbloot bovenlijf - nog steeds zijn er met dit beeld associaties met slavenhandel.
ALEXANDER APÓSTOL, KADER ATTIA, TERESA MARGOLLES, CARLOS MOTTA, ROSÂNGELA RENNÓ, SYLVIE SELIG, VALENTIN RANGER, ZHANG YUNYAO
“Cicatrices” - groepstentoonstelling in 2023 bij Mor Charpentier, Parijs
werken van Sylvie Selig
werken van Alexander Apostol
werken van Teresa Margolles
