Overzicht Art Monitoring - Body, Gender, Identity

posted 18/05/2025

STEFANIA BATOEVA

Opgemerkt door Birk en Sigrid.

Ook In de selectie van Artcube’s Frieze 2O25, naast Claire Tabouret, Hannah Levy, jean Claracq, Karol Palczak, Michelle Uckotter,

STEFANIA BATEOVA (aangebracht door Birk & Sigrid) - wat denken jullie hiervan?

Gezien op Frieze New York 2025 bij Company Gallery.

b. 1981 in Sofia, Bulgarije. Ze woont en werkt in Londen en studeerde in 2014 af aan het Royal College of Art.

De schilderijen van Batoeva zitten vol betekenis en gevoel. Vaak verwerkt ze haar eigen beeld in haar werk, samen met mensen uit haar persoonlijke leven. Stukjes landschap verdwijnen soms in abstracte vormen, maar alles is verbonden door een sterke emotionele sfeer.

In haar schilderijen vervaagt de grens tussen wat echt is en wat je alleen maar kunt voelen. Ze trekt je als kijker mee in een wereld waar figuren soms alleen lijken, maar tegelijk beïnvloed worden door onzichtbare krachten. Je ziet momenten die balanceren tussen eenzaamheid en verbondenheid – zoals een eenzame persoon in een slaapkamer, waar de lucht gevuld is met verwachting of een herinnering die net is weggeglipt.

Batoeva’s schilderijen zijn opgebouwd uit verschillende lagen, zowel visueel als gevoelsmatig. Ze zijn intiem, maar geven niet alles prijs. Je blijft kijken, vragen stellen, en nadenken over je eigen gevoelens en herinneringen. Haar werk nodigt je uit om stil te staan bij de onzichtbare, vaak tegenstrijdige emoties die we allemaal wel kennen.

posted 09/04/2025

CAMILLE HENROT

“ A number of things” nog tot 12 april 2025 bij Hauser & Wirth, New York.

Camille Henrot debuteert met een buitengewoon aantal nieuwe bronzen sculpturen, getiteld 'Abacus', voor haar eerste grote tentoonstelling met de galerie in New York City. De grootschalige sculpturen, naast kleinere werken zoals 'Tomber Pour Toujours' en 'Misfits', doen denken aan ontwikkelingsgereedschap voor kinderen, schoenen, vervormde grafieken en oude telmachines en gaan over de wrijving tussen een ontluikend gevoel voor verbeelding en het tekensysteem van de maatschappij. De sculpturen worden gepresenteerd samen met levendige nieuwe schilderijen uit de 'Dos and Don'ts'-serie van de kunstenaar.

posted 27/04/2025

PUPPIES PUPPIES JADE (Jade Guanaro Kuriki-Olivo) - wat vinden jullie hiervan?

JUST OPENED

“Degenerate Art (Transsexual)” van 3 mei tot 7 juni 2025 bij Trautwein Herleth gallery (Berlin).

Trautwein Herleth presenteert een solotentoonstelling van Puppies Puppies (Jade Guanaro Kuriki-Olivo) voor Gallery Weekend 2025. Met de introductie van een nieuw oeuvre zet Kuriki-Olivo haar engagement met de kunstgeschiedenis en alledaagse objecten voort, waarbij ze deze voorziet van persoonlijk, politiek en sociaal commentaar door middel van juxtapo- sitie, combinatie en zorgvuldige enscenering. Door de tentoonstelling heen verwijst Kuriki-Olivio naar het minimalisme, kleur- veldschilderkunst, Op-Art en Pop Art - waarbij werken uit de geschiedenis overgaan in het heden. De resulterende kunstwerken zijn doordrenkt met verwijzingen

De resulterende kunstwerken zijn ingebed in verwijzingen naar de transcultuur, waaronder de locatie-gebaseerde sociale netwerk-app Grindr - waardoor een gesprek ontstaat dat onverwachte symmetrieën, ironieën, biografische toevalligheden oplevert en uiteindelijk iets onthullends over zowel de kunstenaar als de wereld waarin ze leeft.

Tot 2018 werd het werk van Kuriki-Olivo anoniem gemaakt - de naam Puppies Puppies verhulde alle biografische informatie over de kunstenaar. Met behulp van proxies, avatars, ready-mades en rekwisieten in installaties en performances verkende het vroege werk Puppies Puppies ideeën over intimiteit, verlangen, angst en uitbuiting. Na een tentoonstelling waarin ze afscheid nam van een oude ik, begon ze in het openbaar werk te maken onder haar eigen naam Jade.

SER SERPAS (aangebracht door Jan & Isabelle)

Ser Serpas is een veelzijdige kunstenaar die zich niet makkelijk laat vastpinnen op één stijl of medium. Ze werkt met allerlei vormen – van installaties tot performances en tekst – en weet telkens weer te verrassen. Eerder bespraken we al werk van haar waarin het thema ‘lichaam’ centraal stond, en tijdens een vorige sessie lieten Jan en Tineke ons ook een bijzonder werk uit hun collectie zien.

In juni kijken we uit naar haar aankomende tentoonstelling in Kunsthalle Basel – zeker een aanrader voor wie haar vernieuwende en vaak confronterende werk van dichtbij wil ervaren.

Momenteel is er ook een ander soort werk te zien in de meer soco-politiek georiënteerde groepstentoonstelling “ The Gatherers” van 24 april tot 6 oktober 2025 in MOMA PS1, New York.

The Gatherers laat zien hoe kunstenaars vandaag de dag omgaan met een wereld vol afval en informatie, de sporen van overproductie, vastlopende systemen en politieke instabiliteit. In een tijd waarin overdaad en verspilling steeds zichtbaarder worden, brengt deze tentoonstelling het werk van veertien internationale kunstenaars samen. Voor veel van hen is dit de eerste keer dat ze in een Amerikaans museum te zien zijn.

De tentoonstelling omvat sculpturen, installaties, schilderijen, video’s en performances. Wat deze werken verbindt, is dat ze materiaal gebruiken dat vaak wordt weggegooid – van afval tot vergeten objecten – en dit opnieuw rangschikken tot iets nieuws. Hoewel kunstenaars al eeuwenlang verzamelen en hergebruiken, krijgt deze praktijk nu een extra lading. In een wereld waarin de gevolgen van globalisering en neoliberalisme steeds voelbaarder zijn, wordt het hergebruik van materiaal ook een manier om kritiek te leveren en verhalen te vertellen.

In hun werk worden de restanten van de afgelopen dertig jaar – van politieke veranderingen tot economische systemen – opnieuw bekeken en herschikt. Ze laten zien hoe geschiedenis vaak letterlijk in materialen opgeslagen zit, en hoe we die geschiedenis opnieuw kunnen lezen.

Deze tentoonstelling geeft een stem aan een generatie kunstenaars die zich zorgen maakt over de gevolgen van globalisering, neoliberalisme en een veranderende wereldorde. Door te werken met restmateriaal en plekken met een verleden, maken zij zichtbaar hoe herinnering en geschiedenis zich verankeren in de omgeving waarin we leven.

De tentoonstelling nodigt uit tot reflectie: hoe gaan we om met wat overblijft? En hoe beïnvloeden de keuzes uit het verleden de wereld van morgen?

posted 12/04/2025

SER SERPAS (aangebracht door Jan & Isabelle)

Upcoming “ Of my life” van 12 juni tot 21 september2025 in Kunsthalle Basel.

Preparing her upcoming show at Kunsthalle Basel.

posted 18/05/2025

Joao Gabriel (aangebracht door Jean-Paul)

João Gabriel (geb. 1992 in Leiria, woont en werkt in Caldas da Rainha) heeft geen interesse in de hedendaagse idealen van mannelijkheid en de manier waarop die worden afgebeeld.

Hij vertrekt vanuit de homopornografie uit de jaren 70, vóór de aids-epidemie, om de representatie van het mannelijk lichaam opnieuw te bekijken. Met zijn dromerige impressionistische penseelstreken verzacht hij de onverbloemde erotiek van de pornografische beelden en belicht hij de intrigerende visuele terughoudendheid en vervreemding, waarbij poëtische tederheid en emotionele ambivalentie langzaam overvloeien in zijn suggestieve afbeeldingen.

Zijn voortdurende terugkeer naar het pre-aids-tijdperk verwijst naar een idee van geërfd trauma en een verlangen om de grenzen van vreugde, angst en seksualiteit in de hedendaagse queer-cultuur in vraag te stellen. Zijn recente solotentoonstellingen zijn onder meer Cinematic Art Gallery, Vila do Conde (2024), Lehmann + Silva, Keulen, Duitsland (2024), O-Town House, Los Angeles (2023) en Mind Set Art Center, Taipei (2022). Hij heeft ook deelgenomen aan groepstentoonstellingen in Biblioteca da ESAD.CR, Leiria en Caldas da Rainha (2024), Twee Jonge Gezellen, Tulbagh (2024), ARCOLisboa, Lissabon (2023), Cloud Seven, Brussel (2023), DEBORAH SCHAMONI gallery, München (2022), Museu de Arte Contemporânea de Elvas (2022), Mind Set Art Center, Taipei (2021), en andere.

posted 15/01/2025:

JULIEN CHEYENNE (aangebracht door Birk & Sigrid 👀)

UPDATE APRIL: Ze werd opgemerkt door Gagosian en zal dit najaar bij Gagosian een tentoonstelling hebben.

posted 23/04/2025

LIBASSE KA

Fresh blood for an ancient medium: 10 young painters to watch this spring:

Francesca Mollett

Samuel Hindolo

Stanislava Kovalcikova 👀 (on Udo’s radar 2023)

Evelyn Plaschg

Libasse Ka 👀

Liza Lacroix

Reina Sugihara

Blerta Hashani

Oliver Ba

posted 31/03/2025

LIBASSE KA (Identity)

In groepstentoonstelling“Painting after Painting”, tot 2 november 2025 bij SMAK, Gent.

Upcoming solo show 2025 bij MDD, Deurle.

posted 20/04/2025

THERESA-ANNE MACKINTOSH (aangebracht door Geert)

Naar aanleiding van bezoek Art Rotterdam 2025 👀

Theresa-Anne Mackintosh (b. 1969) behaalde haar BA in Fine Art (1990) en haar MA in Fine Art (1995) aan de Universiteit van Pretoria, met als hoofdvak schilderen. Kort na haar studie begon ze haar interesse in animatie te verkennen en voegde dit toe aan haar brede artistieke praktijk die schilderen, tekenen, beeldhouwen, fotografie en andere digitale media omvat. Ze woont en werkt momenteel in Pretoria.

Mackintosh ontwikkelt haar werk vanuit een positie van stille maar intense subjectiviteit terwijl ze gevoelig blijft voor de bredere menselijke conditie. In dit proces heeft ze een heel eigen visueel lexicon gecreëerd, dat vorm geeft aan verschillende persoonlijke situaties, gebaren en symbolen in haar schilderijen, tekeningen en sculpturale werken. Haar representatieve weergaven lijken aan de oppervlakte een naïeve, kinderlijke esthetiek te hebben, maar deze gestripte grafische sensibiliteit draagt een lugubere, pre-verbale resonantie in zich die bijna onvertaalbaar is. Dit wordt op zijn beurt vaak gecompenseerd door een heimelijke inzet van tekst die haar geheimzinnige vaardigheid van de one-liner laat zien, een tekstuele zinswending die een oerzenuw raakt.

Emma Lavigne, Managing Director van de Pinault Collection - een beetje kunstgeschiedenis…

“ Corps et âmes’ @ Bours de Commerce, nog tot 25 augustus 2025.

Het lichaam, een centraal onderwerp in de kunstgeschiedenis, is vaak weergegeven door middel van conventionele canons. Hoe wordt het tegenwoordig weergegeven in de kunst? Emma Lavigne, Managing Director van de Pinault Collection en curator van de tentoonstelling “Corps et âmes”, onderzoekt deze vraag.

BERENICE OLMEDO - wat denken jullie hiervan?

b. 1987 Oaxaca (Mexico).

Vertegenwoordigd door François Ghelaby Gallery.

Berenice Olmedo is een kunstenaar die sculpturen en bewegende objecten maakt waarin ze vaak protheses en medische beugels verwerkt. In haar werk onderzoekt ze wat het betekent om een "heel" mens te zijn en stelt ze vragen bij hoe we kijken naar lichamelijke beperkingen, ziekte en zorg. Ze laat zien dat deze onderwerpen niet alleen medisch zijn, maar ook diep politiek.

Olmedo gebruikt hulpmiddelen uit de medische wereld, zoals been- of armprotheses, maar ze verandert ze in iets nieuws: kunstwerken die aanzetten tot nadenken. Daarmee gaat ze in tegen het idee dat lichamen perfect, efficiënt of foutloos moeten zijn. In plaats daarvan richt ze zich op de realiteit van het menselijk bestaan – met al zijn kwetsbaarheid, afhankelijkheid en verschil.

Haar werk is internationaal getoond, onder meer in instellingen zoals Kunsthalle Basel, ICA Boston, Boros Collection in Berlijn, TEA in Tenerife, MMK in Frankfurt en het Museo Tamayo in Mexico-Stad. Overal waar haar werk wordt gepresenteerd, roept het vragen op over hoe we lichamelijkheid begrijpen en waarderen.

Wat Olmedo uniek maakt, is dat ze bewust afwijkt van zwart-witdenken. Ze werkt niet vanuit tegenstellingen zoals gezond versus ziek, mens versus dier, of lichaam versus machine. In plaats daarvan laat ze zien dat het allemaal door elkaar loopt – en dat die mengvorm juist betekenisvol is.

Als je haar vraagt hoe het is om over lichamelijke beperkingen te werken als je zelf geen handicap hebt, is ze daar heel eerlijk over. Ze zegt:

“Het is makkelijk praten als je zelf een lichaam hebt zonder amputaties of motorische beperkingen. Maar een beperking is niet alleen iets dat zich in het lichaam afspeelt – het is ook iets dat ontstaat in de manier waarop onze samenleving is ingericht. Beperkingen zijn politiek.”

Volgens Olmedo leven we in een wereld waarin mensen – net als dieren – voortdurend worden beperkt door regels, taal en verwachtingen die door het kapitalisme worden bepaald. Ze stelt dan ook een belangrijke vraag: Wat gaan we daarmee doen?

Haar kunst nodigt uit om opnieuw na te denken over hoe we de waarde van een leven bepalen. In plaats van die waarde te koppelen aan productiviteit of prestaties, pleit ze voor een manier van kijken waarin álle lichamen erkend en gerespecteerd worden – ongeacht hun vorm, functie of beperking.

TATIANA GEORGIEVSKI- wat vinden jullie hiervan?

b.1997 in Parijs

Alumni 2024 La Cambre, Brussel.

Tatiana Gorgievski is een Franse schilder die tussen Parijs en Brussel woont. Met een achtergrond in de filosofie brengt ze een contemplatieve benadering in haar praktijk, waarbij ze thema's als perceptie, geheugen en het onbekende onderzoekt. Haar schilderijen tonen vaak dubbelzinnige figuren en ruimtes, waarbij de grens tussen aan- en afwezigheid vervaagt.

Door gelaagde composities en subtiele toonverschuivingen creëert Gorgievski sferen die een gevoel van introspectie en stille spanning oproepen. Haar werk is tentoongesteld in groepstentoonstellingen in Brussel en Parijs.

posted 06/05/2025

YU NISHIMIRA - wat vinden jullie hiervan?

De schilderijen van de Japanse kunstenaar Yu Nishimura (1982) zijn opgebouwd uit meerdere lagen en halen hun inspiratie uit alledaagse beelden: straatfoto’s, anime en de wisselende landschappen en steden van Japan. Zijn dromerige portretten en stadsgezichten voelen tegelijk modern en melancholisch aan. Door zijn gebruik van zachte kleuren en eenvoudige, grafische composities lijkt zijn werk een stille herinnering aan momenten die langzaam vervagen met de tijd.

Voor Nishimura is schilderen een proces van ontdekken. Hij weet pas echt wat een vorm of kleur betekent wanneer hij die op het doek zet. Pas dan komt de structuur, de diepte en het gevoel van het schilderij tot leven. In een van de werken in deze tentoonstelling toont hij eenzame figuren in een vreemd, versnipperd natuurlandschap. Hierin onderzoekt hij thema’s zoals terughoudendheid en herinnering. De kleuren vervagen of veranderen subtiel, alsof ze het onbetrouwbare karakter van menselijke herinneringen verbeelden.

Een belangrijk onderdeel van zijn werk zijn ook zijn portretbustes. Nishimura probeert hierbij niet een specifiek persoon vast te leggen. In plaats daarvan schildert hij laag na laag doorschijnende olieverf, tot er langzaam een figuur ontstaat die een eigen, unieke persoonlijkheid lijkt te krijgen.

Naast deze schilderijen toont Nishimura ook een reeks portretten in pastelkrijt op papier. Deze komen allemaal uit één schetsboek en vallen op door hun directe, tastbare uitstraling – alsof je de beweging van zijn hand nog kunt volgen op het papier.

Nishimura werd geboren in de Japanse prefectuur Kanagawa en woont en werkt daar nog steeds. In 2004 studeerde hij af aan de afdeling Schone Kunsten van de Tama Art University in Tokio, waar hij olieverf studeerde.

posted 02/05/2025

IVANA BÀSIC - wat vinden jullie hiervan?

Geboren in 1986 in Belgrado, Joegoslavië. Woont en werkt in New York.

Bašić is gespecialiseerd in beeldhouwkunst waarbij ze verschillende materialen mengt, waaronder was, glas, roestvrij staal, albast en olieverf, maar ook immateriële elementen zoals torsie, adem, gewicht, stijfheid en druk. Haar werk gaat over de kwetsbaarheid en transformatie van de menselijke vorm en de materie daarvan.

Bašić's werk was te zien in shows samengesteld door Nicolas Bourriaud en in Andrea Rosen Gallery, evenals in het Schinkel Paviljoen Berlijn 2024. Haar werk is opgenomen in de permanente collectie van het Whitney Museum of American Art.

GRACES SCHWINDT

JUST OPENED

In groepsshow nog tot 31 mei 2025 bij Peter Kilchmann gallerij, Zürich.

De tweede zaal wordt ingeleid door het schilderij Memory of a Dance (2024, 160 x 120 cm), twee werken op papier-Becoming a Landscape en Above a Structure (beide 2024, 45,5 x 61 cm)- en twee bronzen sculpturen, Bull (2022, 19 x 36 x 9 cm) en Dancer with Dagger (2022, 16 x 43 x 32 cm), van Grace Schwindt (*1979 in Duitsland; woont en werkt in Londen en Sicilië).

Centraal in Schwindt's artistieke praktijk staat het gewonde menselijk lichaam - een interesse die is gevormd door haar jarenlange betrokkenheid bij klassieke beeldhouwkunst, die ze in verschillende musea heeft bestudeerd door middel van restauratiegeschiedenis en in dialoog met archeologen. In het schilderij Memory of a Dance lijken gefragmenteerde lichamelijke elementen op een bijna dansante en tijdloze manier te zweven in een overwegend blauwgrijze, organisch getextureerde massa die bestaat uit vrij vloeiende verflagen.

posted 21/04/2025

JENNY SAVILLE (opgemerkt door Pierre & Els in Wenen)

👀

Besproken in onze eerste bijeenkomst in september 2024 bij het kunstoverzicht en de fotokaartjes.

Solotentoonstelling “ Graze ”, nog tot 29 juni in de Albertina Wenen.

De internationaal geprezen en geconfirmeerde kunstenaar Jenny Saville (geb. 1970) was een centraal lid van de Young British Artists en de enige figuratieve schilder die deelnam aan de legendarische tentoonstelling Sensation in de Royal Academy of Arts in Londen in 1997.

Al meer dan drie decennia verkent Saville de eeuwenoude traditie van het weergeven van het menselijk lichaam, waarbij haar figuren een ambigue zone tussen idealisering en deconstructie innemen. Ze laat zich inspireren door de annalen van de kunstgeschiedenis - van oude meesters als Leonardo en Rafaël tot Egon Schiele, Picasso, Francis Bacon en Lucian Freud - en schildert op een manier die wordt gedefinieerd door lichamelijkheid, vleselijkheid en de wisselwerking tussen nieuwe en oude media.

Saville vertaalt de traditionele artistieke gebaren van deze gerespecteerde schilders in een unieke schildertaal die echt hedendaags is, waarbij haar werk schommelt tussen figuratie en abstractie. Als een beeldhouwer met een penseel beginnen haar figuratieve voorstellingen vaak als abstracte kleurvlakken en dikke lagen verf, die geleidelijk vorm en definitie krijgen naarmate de lagen zich opbouwen. Met oude of christelijke iconografie als sjabloon voor haar composities, voor haar choreografie van ruimte, figuren en oppervlakken, is Saville een kunstenaar die door zowel techniek als eerbetoon een hybride canon van vormen heeft ontwikkeld die kan worden gelezen als een schilderkunstige vernieuwing van de geschiedenis.

posted 12/04/2025

ALEX GARDNER

In groepstentoonstelling “ Femmes”, van 20 maart tot 19 april bij Perrotin Paris .

5 nieuw te ontdekken artiesten: Theresa Chromati, Kennedy Yanko, Kenia Almaraz Murillo, Eden Tinto Collins, Emma Prempeh.

ALEX GARDNER

“Psychic Stamina”, show jan-juli 2024 bij Perrotin New York.

New works 2025 in the studio of the artist

posted 15/01/2025: SAVE DATE - CANCELATION

posted 11/01/2025: Verslag kunstvenster 2

posted 10/01/2025: Current/Upcoming exhibitions

posted 08/01/2025: New added/to add on the list artists to be watched ?

• Ser Serpas (aangebracht door Jan)

• Grace Carney (Birk)

• Kim Leutwyler (Isabelle)

• Salman Toor (Isabelle) ?

• Xie Lei (Isabelle) ?

• Dora Jeridi (Isabelle) ?

posted 26/10/2024 : Possible selection parameters ??? (to be cleared next meeting)

posted 25/10/2024 - Verslag Kunstvenster 1: List artists to be watched and selected (2 pages)

More detailed information about the artists on the watching list (54 pages)

click on zoom in.

posted 08/10/2024

GEORGE ROUY (opgemerkt door Elke & Gwijde en andere Groeninghe-vrienden tijdens bezoek Frieze London)

“The Bleed, Part I van tot 21 december bij Hauser and Wirth, London.

Rouy's eerste solotentoonstelling in de galerie toont een nieuw oeuvre waarin hij voor het eerst gebruik maakt van een zuiver monochroom palet, terwijl hij doorgaat met het verkennen van de “menselijke figuur, gekweld door verlangen, vervreemding en crisis”.

posted 22/09/2024

Group exhibition: Power of Femininity

Werk van Tania Marmolejo, Lizzy Lunday, Jeanine Brito, Laura Berger, Amy Beager, Lanise Howard, Marigold Santos, and Lindsey Jean McLean bij Kutlesagallery Shanghai.

Cristina Flores Pescorán

“Echoes of Ancestors ” van 16 november tot 06 april 2025 bij Museum de Fundatie, Nederland

De Peruaanse kunstenares Cristina Flores Pescorán een installatie in de vide genaamd Xi Xi : A soursop garden grows between my heart and my skin. Een nieuw werk dat zij definieert als een zelfportret, een conceptuele röntgenfoto van haar innerlijke lichaam. Dit stuk maakt deel uit van haar inspanning om opnieuw contact te maken met haar erfgoed, met als doel om onvertelde verhalen te verlichten en generatietrauma's te confronteren na een 16-jarige strijd tegen huidkanker.

Ethel Coppieters

Stanislao Lepri

“HIGH SCHOOL” bij New York tot 2 november, 2024 bij C L E A R I N G New York.

Lewis Hammond

‘This Glass House⁠’ van 13 September - 20 December 2024⁠ bij The Perimeter⁠ London.

De eerste openbare tentoonstelling van de schilder in het Verenigd Koninkrijk. Aan de hand van barokke en surrealistische motieven vertrekt Hammond fantasierijk van zowel interpersoonlijke relaties als globale politieke gebeurtenissen om geladen, fantastische werken te creëren die diepere realiteiten weerspiegelen. De tentoonstelling valt samen met de Frieze week in Londen.

Hammonds werk is vaak fantastisch, maar altijd verankerd in het heden. Het roept vluchtige herinneringen en droomtoestanden op, gegoten door een lens die geïnspireerd is door zowel de barokke als de surrealistische bewegingen. Ze verweven scènes uit de mythe met de werkelijkheid en stellen vaak halfmenselijke wezens voor die donkere architecturale werelden bewonen. De schilderijen zijn visuele verkenningen van de interpersoonlijke en individuele relaties van het lichaam en geven een diep verrukkend gevoel van anders-zijn, waarbij de dunne lijn tussen existentiële angst en menselijk comfort wordt bewandeld. Hammonds werk verkent thema's als stilstand, innerlijkheid en contemplatie. Met een centrale focus op lichamelijkheid en onderstreept door een tastbaar gevoel van het unheimliche, leggen zijn figuratieve schilderijen een moment vast dat bevroren is in de tijd.

Cristina BanBan

GEORGE ROUY (posted by Isabelle)

In groepstentoonstelling, The New van 18 april tot 11 juni 2024 Peres Projects, Seoul

George Rouy (Sittingbourne, UK, 1994) is vooral bekend om zijn kronkelende figuren die de grens van het canvas opzoeken. Zijn sensuele schilderijen hebben een wazige, droomachtige kwaliteit, die een laag texturen en tinten verf bevatten om ambivalente naaktfiguren, geslachtloos en onbegrensd, af te beelden die een mix zijn van klassieke houdingen en de silhouetten van clubbers. Rouy's figuren lijken te zweven, omsloten door ondoorzichtige ruimtes die heen en weer geslingerd worden tussen duisternis en licht, een onderzoek naar de hedendaagse smeltkroezen van gender, fictie en technologie.

posted 15/09/2024 (posted by Isabelle)

SARAH SLAPPEY

“Bloodline” van 8 oktober tot 14 november bij bij Maria Bernheim London Gallery.

Gericht op de dichotomie van de publieke en de privé-sfeer, een belangrijk thema in haar oeuvre, heeft Slappey de grenzen van de schilderkunst verlegd om onze eigen representatie in deze omgevingen te heroverwegen.

In dit nieuwe oeuvre gebruikt Slappey haar talent voor hyperrealistische afbeeldingen van lichaamsdelen om historische en bijna onveranderlijke posities te onderzoeken die door de kunstgeschiedenis zijn verankerd in onze perceptie en visie van niet alleen het lichaam maar ook onze positie binnen de maatschappij. Door ons tegelijkertijd als toeschouwers en voyeurs te plaatsen, creëert de kunstenaar een ruimte voor de kijker die onmerkbaar ongemakkelijk is. Lichamen die doen denken aan de beeldhouwwerken van Bernini worden afgebeeld gesanctioneerd en doorboord door hard metaal, soms in eerste instantie onschuldig maar ook in meer brute vormen door betonijzer en bouwgereedschap. Voortbordurend op stereotypen die grotendeels door cinema en fotografie zijn opgebouwd, verdrinkt de hoofdpersoon in scènes die van bovenaf worden bekeken bijna in zijn badkuip, voordat hij een lange adem uitblaast, de adem die laat zien dat we allemaal stikken. Slappey verlegt de grenzen van het realisme en gebruikt haar ongelofelijke schildertalent om onze visie uit te breiden. De plooien, gezwollen buiken, rollen en rondingen van haar welgevormde vormen doen denken aan de bolvormige figuren van Hans Bellmer, terwijl de gladde en gepolijste oppervlakken van de lichamen parallel lopen met de ringvormige sculpturen van Louise Bourgeois. De kijker kan deze referenties samenvoegen, maar het is in die tussenruimte, waar de kunstenaar ruimte laat voor interpretatie van een subtiel geweld, dat een nieuwe taal ontstaat. Als een splinter, bijna onmerkbaar, achtergelaten om het lichaam te infecteren, wijst de kunstenaar op alles wat ons koudvuur bezorgt, ze opent onze ogen wijd en laat ons niet wegkijken. Haar immense schilderijen trekken ons naar binnen, door hun gladde en sublieme oppervlakken, om ons vervolgens af te stoten, ons achterlatend met onvergetelijke beelden. Het gevoel van tragedie dat van de werken uitgaat, wijst er ook op dat erotiek en geweld bijna altijd met elkaar verweven zijn. Zoals Simone de Beauvoir in haar werk onderzocht, heeft kunst het vermogen om de existentiële scheiding tussen het zelf en de ander te overwinnen, om andere waarheden aan te gaan en erdoor te worden aangetast, om de verleidingen van geweld af te beelden en om de intimiteit en complexiteit van relaties met anderen te onderzoeken.

Tyler Mitchell

“Wish This Was Real” van 1 juni tot 4 september 2024 bij C/O Berlin.

De Amerikaanse fotograaf Tyler Mitchell (VS, 1995) wordt gedreven door dromen over het paradijs tegen de achtergrond van de geschiedenis. Mitchell heeft een visueel verhaal over schoonheid van het lichaam, stijl, utopie en het landschap voortgebracht dat de visie op het zwarte leven uitbreidt.

Hij laat zien hoe portretkunst geworteld kan zijn in het verleden en tegelijkertijd een verbeelde toekomst kan oproepen.

Untitled (Topanga II), 2017

Een sterke aanwezigheid maar ook een irritant moment: waar is het hoofd?

Untitled (Bubblegum), 2019

Het lichaam als een prachtig landschap.

Picnic, 2021

Werken die gebaseerd zijn op beroemde schilderijen (hier Edouard Manets “Ontbijt in het groen”) herschrijft Mitchel de kunstgeschiedenis.

Boys of Walthamstow, 2018

Jonge zwarte mannen, opgesteld met ontbloot bovenlijf - nog steeds zijn er met dit beeld associaties met slavenhandel.

ALEXANDER APÓSTOL, KADER ATTIA, TERESA MARGOLLES, CARLOS MOTTA, ROSÂNGELA RENNÓ, SYLVIE SELIG, VALENTIN RANGER, ZHANG YUNYAO

“Cicatrices” - groepstentoonstelling in 2023 bij Mor Charpentier, Parijs

werken van Sylvie Selig

werken van Alexander Apostol

werken van Teresa Margolles

03/09/2024

YVES SCHERER (posted by Isabelle)

b.1987 in Solothurn, Switzerland.

He studied at the Royal College of Art in London and now resides in New York. He is a digital native. His art focuses on merging personal narratives with fanfiction to explore the relationship between the private and the public, blurring the line between reality and virtuality.

.Using the latest technical capabilities to contextualize the speculative substantiality of the human body, his wall objects, sculptures and environmental installations negotiate contents from popular culture in an epistemologically deliberated vocabulary of modern and contemporary art. His work linking online and offline, virtual and real is seen to carry a formal precision and sensuous quality. For Couples, a hyperalistic wall sculpture, Scherer has transformed a famous photograph of the young Kate Moss and Johnny Depp by Annie Leibovitz into a 3D-CAD file and casted it in aluminum. After similar works based on random images of British actress Emma Watson, Couples is another signature proof for Scherer’s exciting contribution to contemporary sculpture.